کاربرد حداکثر بارش جهت جلوگیری ازحوادث جاده ای محور اهواز-شوش

چکیده برآورد حداکثر بارندگی محتمل (pmp) به عنوان یکی از مهمترین عوامل دخیل در برآورد حداکثر سیلاب محتمل، معیار مهمی در طراحی سازه های بزرگ هیدرولیکی به شمار رفته و دردستیابی به درجات مطلوب ایمنی و کاهش هزینه های طرح های سازه ای نقش بسزایی ایفا می کند. در این تحقیق به منظور ارتباط بین شرایط آب و هوایی و ایمنی جاده ای در محور شوش-اهوازهمچنین به منظور بررسی pmp، از داده های ساعتی بارش ایستگاه های سینوپتیک اهواز، دزفول، صفی آباد دزفول و هفت تپه در بازه ی زمانی 20 ساله (2005-1986)و نیز از نقشه توپوگرافی 1:25000 محوربه عنوان نقشه پایه استفاده گردیده است و با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis)، همچنین برآورد دقیق حداکثر بارندگی محتمل به روش پیشنهادی 17 مرحله ای سازمان هواشناسی جهانی (wmo) مورد ارزیابی قرارگرفت. ابتدا مقادیر ارتفاع حداکثر بارندگی محتمل سالیانه برای تداوم 24 ساعته استخراج شده، سپس مقادیر میانگین و انحراف معیار سری های آماری با توجه به جداول موجود تعدیل شده و مقادیرحداکثر بارندگی محتمل به صورت نقطه ای و تصحیح شده برای هرتداوم به دست آمد، سپس نقشه های حداکثر بارش محتمل در ارتباط با محور مذکورتهیه گردید. درنهایت نتایج بدست آمده از پهنه بندی های رسم شده در روش های انجام شده، برای کمیتی معین مانند بارش درمحیط نقاط عنوان شده در جهات مختلف تقریباً دارای سقف و تاثیر یکسان می باشند، آن چه مشخص است، بارش در نقاط مورد مطالعه از نظر هندسی یکنواخت بوده، و این بدان معنااست که تغییرپذیری در جهات مختلف تقریباً یکسان بوده و بزرگی محدوده ای که در آن داده ها از خود ساختار فضایی نشان می دهند در جهات مختلف نیز یکسان است و می توان آن را به دیگر نقاط همجوار تعمیم داد. واژه های کلیدی:حداکثر بارش محتمل (pmp)، حوادث جاده ای، محور اهواز- شوش.